W drugą niedzielę Adwentu dalej wspominamy pierwsze przyjście Mesjasza i myślimy o Jego powtórnym przyjściu. Chociaż w liturgii są znaki wskazujące, że ten czas oczekiwania ma charakter pokutny: Szaty liturgiczne są koloru fioletowego i nie ma we Mszy świętej hymnu Chwała na wysokości Bogu, to jednak charakter tego oczekiwania jest radosny.
Ta radość płynie z wdzięczności Bogu za pierwsze przyjście Chrystusa a także z myśli o Jego powtórnym przyjściu. Pismo Święte kończy się przecież słowami: Przyjdź, Panie Jezu
(Ap 22,20).
(Mk 1,1-8)
Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza: Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki. Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając /przy tym/ swe grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym.
